Page 32 - การคุ้มครองผู้บริโภคด้านยาและสุขภาพสำหรับประชาชน

มาตรา 5 ผู้ประกอบการทุกคนต้องร่วมกันรับผิดต่อผู้เสียหายในความเสียหายที่เกิดจากสินค้าที่ไม่
ปลอดภัย และสินค้านั้นได้มีการขายให้แก่ผู้บริโภคแล้ว ไม่ว่าความเสียหายนั้นจะเกิดจากการกระท าโดยจงใจ

หรือประมาทเลินเล่อของผู้ประกอบการหรือไม่ก็ตาม

ื่
มาตรา 6 เพอให้ผู้ประกอบการต้องรับผิดตามมาตรา 5 ผู้เสียหายหรือผู้มีสิทธิฟองคดีแทนตามมาตรา
้
10 ต้องพสูจน์ว่าผู้เสียหายได้รับความเสียหายจากสินค้าของผู้ประกอบการและการใช้หรือการเก็บรักษาสินค้า
ิ
นั้นเป็นไปตามปกติธรรมดา แต่ไม่ต้องพิสูจน์ว่าความเสียหายเกิดจากการกระท าของผู้ประกอบการผู้ใด

มาตรา 7 ผู้ประกอบการไม่ต้องรับผิดต่อความเสียหายอันเกิดจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัยหากพิสูจน์ได้ว่า
(1) สินค้านั้นมิได้เป็นสินค้าที่ไม่ปลอดภัย

(2) ผู้เสียหายได้รู้อยู่แล้วว่าสินค้านั้นเป็นสินค้าที่ไม่ปลอดภัย หรือ

(3) ความเสียหายเกิดขึ้นจากการใช้หรือการเก็บรักษาสินค้าไม่ถกต้องตามวิธีใช้ วิธีเก็บรักษา ค าเตือน
ู
หรือข้อมูลเกี่ยวกับสินค้าที่ผู้ประกอบการได้ก าหนดไว้อย่างถูกต้องและชัดเจนตามสมควรแล้ว

มาตรา 8 ผู้ผลิตตามค าสั่งของผู้ว่าจ้างให้ผลิตไม่ต้องรับผิดหากพิสูจน์ได้ว่าความไม่ปลอดภัยของสินค้า
เกิดจากการออกแบบของผู้ว่าจ้างให้ผลิตหรือจากการปฏิบัติตามค าสั่งของผู้ว่าจ้างให้ผลิต ทั้งผู้ผลิตไม่ได้คาด

เห็นและไม่ควรจะได้คาดเห็นถึงความไม่ปลอดภัย

ิ
ผู้ผลิตส่วนประกอบของสินค้าไม่ต้องรับผิดหากพสูจน์ได้ว่า ความไม่ปลอดภัยของสินค้าเกิดจากการ
ออกแบบหรือการประกอบหรือการก าหนดวิธีใช้ วิธีเก็บรักษา ค าเตือน หรือการให้ข้อมูลเกี่ยวกับสินค้าของ

ผู้ผลิตสินค้านั้น

มาตรา 9 ข้อตกลงระหว่างผู้บริโภคกับผู้ประกอบการที่ได้ท าไว้ล่วงหน้าก่อนเกิดความเสียหาย และ

ื่
ประกาศหรือค าแจ้งความของผู้ประกอบการเพอยกเว้นหรือจ ากัดความรับผิดของผู้ประกอบการต่อความ
เสียหายอันเกิดจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย จะน ามาอ้างเป็นข้อยกเว้นหรือจ ากัดความรับผิดไม่ได้

มาตรา 10 ให้คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค สมาคม และมูลนิธิซึ่งคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค
้
ให้การรับรองตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองผู้บริโภค มีอานาจฟองคดีเรียกค่าเสียหายแทนผู้เสียหายได้ โดย

ให้น าบทบัญญัติเกี่ยวกับการฟ้องและด าเนินคดีแทนตามกฎหมายดังกล่าวมาใช้บังคับโดยอนุโลม

ื่
่
มาตรา 11 นอกจากค่าสินไหมทดแทนเพอละเมิดตามที่ก าหนดไว้ในประมวลกฎหมายแพงและ
พาณิชย์ ศาลมีอ านาจก าหนดค่าสินไหมทดแทนเพื่อความเสียหายตามหลักเกณฑ์ดังต่อไปนี้ด้วย
ั
(1) ค่าเสียหายส าหรับความเสียหายต่อจิตใจอนเป็นผลเนื่องมาจากความเสียหายต่อร่างกาย สุขภาพ
หรืออนามัยของผู้เสียหาย และหากผู้เสียหายถึงแก่ความตาย สามี ภริยา บุพการี หรือผู้สืบสันดานของบุคคล

นั้นชอบที่จะได้รับค่าเสียหายส าหรับความเสียหายต่อจิตใจ
(2) หากข้อเท็จจริงปรากฏว่าผู้ประกอบการได้ผลิต น าเข้า หรือขายสินค้าโดยรู้อยู่แล้วว่าสินค้านั้น

เป็นสินค้าที่ไม่ปลอดภัย หรือมิได้รู้เพราะความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง หรือเมื่อรู้ว่าสินค้าไม่ปลอดภัย
ื่
ภายหลังจากการผลิต น าเข้า หรือขายสินค้านั้นแล้วไม่ด าเนินการใด ๆ ตามสมควรเพอป้องกันไม่ให้เกิดความ

19