Page 220 - ตำราเภสัชวิทยาของยาที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนปลาย

Pharmacology of Drugs acting on PNS อชิดา จารุโชติกมล

2.3 โรคสายเสียงตึง (spasmodic dysphonia; SD หรือ laryngeal dystonia)
เปนความผิดปกติของกลามเนื้อบริเวณกลองเสียง (Intralaryngeal muscle groups)

คือกลามเนื้อบริเวณเสนเสียง (vocal folds or vocal cords) ที่ทําใหเกิดการเปด (abductor

muscle) หรือ การปด (adductor muscle) ของกลองเสียง กลามเนื้อมีการทํางานมากกวาปกติ
ิ
โดยควบคุมไมได  ทําใหการพูดและเปลงเสียงผิดปกติ สาเหตุอาจเกดจากมีการสั่งการของ
เสนประสาทที่มายัง larynx ที่ทํางานที่ผิดปกติ SD แบงไดสามประเภท คือ

่

- Adductor spasmodic dysphonia (ADSD) พบไดบอยทสุด เปนการเกร็งของ
ี
กลามเนื้อกลองเสียงในกลุมที่ทําหนาที่ปดสายเสียงและควบคุมการออกเสียง ทําใหมีอาการเสียง

ู
เคน ตองออกแรงพด (strain strangle voice) อาจจะเสียงไมออกเปนชวง ๆ ทําใหเสียงพูดไม
ตอเนื่อง ถามีอาการมากอาจพูดไมออกเลย นอกจากนี้อาจมีเสียงสั่นดวยไดขณะหัวเราะหรือรอง
เพลงเสียงสูง เสียงอาจกลับเปนปกติหรือใกลเคียงปกตได 
ิ


- Abductor spasmodic dysphonia (ABSD) เปนการเกร็งของกลามเนื้อกลองเสียงใน
กลุมที่ทําหนาที่เปดสายเสียง ทําใหสายเสียงเปดออกในขณะพูด มีอาการคือพดแลวเปนเสียงลม
ู
ู
(breathy voice) ซึ่งอาจเปนตลอดเวลาหรือพดมีเสียงลมรั่วเปนระยะก็ได ผูปวยที่มีอาการมาก
อาจพูดเปนเสียงเบาหรือเสียงกระซิบตลอดเวลา นอกจากนี้อาจมีเสียงสั่นดวยไดขณะหัวเราะ
ั
ิ

หรอรองเพลงเสียงสูง เสียงอาจกลบเปนปกติหรือใกลเคียงปกตได 
ื

- Mixed spasmodic dysphonia มีอาการทั้ง Adductor spasmodic dysphonia
และ Abductor spasmodic dysphonia เปลี่ยนไปมา

การรักษา SD ไดเริ่มมีการนํา BoNT มาใชตั้งแตป ค.ศ. 1984 และพบวาไดผลการรักษา

ที่ดี BoNT มีกลไกไปยับยั้งการหดเกร็งตัวที่มากเกินไปของกลามเนื้อบริเวณเสนเสียง ปริมาณยา

ที่ใชสําหรับการรักษา คือ 1.5 ยูนิต/จุด หรือนอยกวา โดยฉีดผานผิวหนังบริเวณคอเขาไปยัง
ตําแหนงกลามเนื้อที่ตองการ (Holden et al., 2007) ในบัญชียาหลักแหงชาติไดใหใชยานี้โดย


ื

ระบุเงอนไขการใชยาไวสําหรับขอบงใชนแบบทีไมทราบสาเหตุ
่

่
ี
้

~ 199 ~